پیام تسلیت مرجع عالیقدر آیت الله العظمی یعقوبی (دام ظله) بمناسبت شهادت شهید سید حسن نصرالله
بسمه تعالی
شهید سید حسن نصرالله فخر و عزت و مدرسه است
اگر خداوند متعال بندگان خود را به مرگ و فنا محکوم نمی‌کرد {وَلَن تَجِدَ لِسُنَّهِ اللَّهِ تَبْدِیلاً} و وعده نمی‌داد که از میان بندگان خود شهدایی برگزیند، مرحوم شهید سید حسن نصر الله بزرگ‌تر از آن بود که مرگ بتواند به او نزدیک شود، زیرا مرگ از امثال او به خاطر شجاعت، استقامت، قدرت ارداده، صبر، آرامش، حکمت و اخلاص در اطاعت از پروردگارش هراس دارد. او به آرزوی خود رسید و همراه با جمعی از برادران نیکوکارش شهید شد.
او پس از آن که مدرسه‌ای برای رهبران موفق و وفادار به ملت خود تأسیس کرد به رفیق اعلا پیوست، و پشت سر خود سجلی پر از پیروزی‌ها بر جای گذاشت، نه تنها در لبنان عزیز بلکه در سوریه، عراق و فلسطین، جایی که هیچ تردیدی در ایستادگی با برادرانش برای نابودی تروریسم و مقابله با موج شدید آن نداشت.
او (رحمت و رضوان خداوند بر او باد) از رهبران برجسته‌ای بود که زمانه به ندرت امثال آنها را به بشریت تقدیم می‌کند و منبع عزت و افتخار برای اسلام و مسلمانان بود و نمونه‌ای است که جهان را به اسلام حقیقی که امثال او را می‌پروراند، قانع می‌کند، نه آن تمدن مادی که مجرمان و قهرمانان پوشالی می‌سازد. وجود مبارکش با لبخندی درخشان و پر از مهر و محبت، پیامی از آرامش به آزادگان و مستضعفان و محرومان می‌فرستاد.
بنابراین، محبّان و آشنایان او به خاطر ناراحتی شدید و اندوه از جدایی‌اش سرزنش نمی‌شوند، و برای آنان تسلی جز این نیست که او در مسیر و طریق اجداد طاهرش (صلوات الله علیهم اجمعین) شهید شد. و اکنون او نماد الهام‌بخش برای همه آزادگانی است که در برابر ذلت، خضوع، تسلیم و بندگی برای غیر خداوند متعال مقاومت می‌کنند.
می‌توانم تقریباً یقین کنم که دشمنانش نیز قبل از دوستدارانش به او افتخار می‌کنند و می‌بالند که با امثال او مواجه بودند. آنها از کشتن او ناراحتند، حتی اگر شادی و شماتت را به نمایش بگذارند، زیرا دشمنی شریف و حکیم و پایبند به اصول انسانی را از دست دادند؛ اصولی که جهان امروز که خود را متمدن می‌داند از آنها تهی است، و او هرگز حیله و خیانت و جنایت و دروغ نمی گفت، و در شرایط دشوار به استراتژی‌های نادرست برای رسیدن به اهداف خود متوسل نمی‌شد.
شهید سید نصرالله سزاوار رثا و نوحه نیست، بلکه شایسته حسن ثنا و برشمردن افتخارات و دست آوردها و ثبت زندگینامه او است تا به‌عنوان یک راهکار در تلاش مستمر برای برقراری عدالت اجتماعی که همه مردم از آن بهره‌مند شوند، به کار رود.
خُذْ فی ثنائهم الجمیلَ مُقرِّضاً فالقوم قد جَلّوا عن التأبینِ
ما در مصیبت خود با رسول اکرم (صلى الله علیه وآله وسلم) و اهل بیت پاک او (صلوات الله علیهم أجمعین) و آنچه برای شهداء مقام عالی وعده شده است، تسلی و عزا خواهیم داشت. زیرا هر از گاهی جامعه به خون‌های پاک و طاهر نیاز دارد که بر زمین بریزد تا بیدار شود و به پا خیزد و آزاد شود، و بزرگان به خون خود شهادت دهند که ایمان به خدا حق است و شایسته است برای آن فداکاری کرد و عهد خود را با خداوند متعال پاس بدارند: «مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن یَنتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلاً» (احزاب: ۲۳).
محمد یعقوبی – نجف اشرف
۲۴/ ربیع الأول / ۱۴۴۶
بسمه تعالى
الشهید السید حسن نصر الله فخرٌ وعزهٌ ومدرسهٌ
لولا أن الله تعالى قهر عبادهُ بالموت والفناء {وَلَن تَجِدَ لِسُنَّهِ اللَّهِ تَبْدِیلاً} وأنه تعالى وعدَ بأن یَتخذَّ من عبادهِ شهداءً، لکان المرحوم الشهید السید حسن نصر الله، أکبر من أن ینالهُ الموت فإن الموت یهابُ أمثالهُ لشجاعتهِ وثباتهِ وقوه قلبهِ وصبرهِ ورباطه جأشهِ وطمأنینته وحکمتهِ وإخلاصهِ فی طاعه ربه تبارک وتعالى، فنال أمنیتهُ ومضى شهیداً مع جمعٍ من إخوانه البرَره.
لقد رحل إلى الرفیق الأعلى بعد أن أسّس مدرسهً للقادهِ الناجحین المخلصین لأمتهم، وترک وراءهُ سجلاً حافلاً بالانتصارات، لیس على أرضِ لبنان الحبیبه فقط بل فی سوریا والعراق وفلسطین، حیث لم یتردد فی الوقوف مع أهلهِ وإخوانهِ لدحر الإرهاب وصدّ موجتهِ العاتیه.
لقد کان (تغمدهُ الله تعالى برحمته ورضوانه) من القاده الأفذاذ الذین یندرُ أن یجود الزمان بأمثالهم، وکان مصدر عزهٍ وافتخارٍ للإسلام والمسلمین، ومثالاً یُقنِع العالم بالإسلام الذی یُنجِب أمثاله، ولیس کالحضاره المادیه التی تخلقُ مجرمین وأبطالاً وهمیین، وکان وجودهُ المبارک یبعثُ رساله الطمأنینه إلى الأحرار والمستضعفین والمحرومین مُزینه بابتسامهٍ مشرقهٍ حنونه.
فلا یُلام محبّوه وعارفو خصالهِ الجمیله على حزنهم الشدید ولوعتهم لفراقهِ، ولا سلوى لهم إلا أنه مضى شهیداً على طریق أجدادهِ الطاهرین (صلوات الله علیهم أجمعین)، وأنه أصبح رمزاً ملهِماً لکل الأحرار الذین یرفضون الذّل والخنوع والاستسلام والعبودیه لغیر الله تبارک وتعالى.
وأکادُ أجزم أن أعداءهُ قبل أحبائهِ معجبون به ویفتخرون بأنّهم یواجهون مثلهُ، فهم حزینون لقتلهم إیاهُ وإن أظهروا الفرح والشماته، لأنهم خسِروا عدواً شریفاً حکیماً ملتزماً بالمبادئ الإنسانیه التی افتقدها العالم الذی یصف نفسهُ بالمتحضّر، لا یغدر ولا یخون ولا یفجر ولا یکذب مهما ضَغَطت علیه قسوهُ الأحداث واشتدّت الحاجه إلى الأسالیب الملتویه لتحقیق المصالح.
إن السید الشهید نصر الله لا یلیق بهِ الرثاء والنواح، وإنما یلیق بهِ حُسن الثّناء وتعداد المفاخر والزَهو بالانجازات وتدوین السیره، لتکون منهجاً یُتّبع فی السعی الحثیث، لإقامه العداله الاجتماعیه التی ینعم بها الناسُ جمیعاً.
خُذْ فی ثنائهم الجمیلَ مُقرِّضاً فالقوم قد جَلّوا عن التأبینِ
ولنا فی مصیبتنا برسول الله (صلى الله علیه وآله وسلم) وأهل بیتهِ الطاهرین (صلوات الله علیهم أجمعین) وما أُعدّ للشهداء من المقام الکریم، سلوى وعزاء، فإن الأمه تحتاج بین وقتٍ وآخر إلى دماءٍ زکیّه طاهرهٍ تراق، لتستیقظ وتنهض وتتحرر، ولیشهد الأفذاذ بدمائهم، أن الإیمان بالله تعالى حقّ، ویستحق التضحیه بالغالی والنفیس، ولیوفوا بعهدهم مع الله تعالى {مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُم مَّن یَنتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلاً} (الأحزاب: ۲۳).
محمد الیعقوبی – النجف الأشرف
۲۴/ ربیع الأول / ۱۴۴۶
