مرحوم شیخ محمد مهدی اصفی : نمونه ای از عالم اهل عمل

بسمه تعالى
مرحوم شیخ اصفی : نمونه ای از عالم اهل عمل
إنا لله وإنا الیه راجعون (إِنَّ اللّهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَواْ وَّالَّذِینَ هُم مُّحْسِنُونَ) (النحل۱۲۸)
حوزه علیمه امروز یکی از مردان عالم وعامل خود که پس از ۵۰ سال از تبلیغ وحمل رساله ی اسلام و خدمت به دین که آن عالم شیخ محمد مهدی اصفی ( اعلی الله درجته) را با فاجعه ای بزرگ وداع کرد. 
فقید راحل پرچم اصلاح در حوزه علمیه و جامعه را از نوجوانی برافراشت و از همان نوجوانی با افکار و فعالیتهای استاد مجتهد ومصلحش شیخ محمد رضا مظفر رحمه الله متاثر بود که این تحت تاثیر قرار گرفتن باعث شد پس از رحلت استادش شیخ محمد رضا مظفر رحمه الله کتابی را به نام _ حوزه نجف و پیشرفت اصلاح در ان _ را تالیف کرد و ایشان از فقدان استادش فقط به جنبه عاطفی و بصورت موقت اقتدا نکردند بلکه افکار و پیشنهادهای استادش را مورد ترویج قرار میدادند که در ان زمان سن مبارکشان در بیست سالگی بیش نبود و بنده بارها از طلبه ها خواستم که از فکر ایشان نهایت استفاده را ببرند.
ایشان در اعطای علوم وپیشرو از دیگران بی نظیر بودند. هنگامی که پدرم شیخ موسی ( رحمه الله) مجله ی ایمان را در نجف اشرف در سالهای ۱۹۶۳و ۱۹۸۳ میلادی به چاپ میرساندند شماره اول این مجله که مصادف با مرور ۱۳ قرن از میلاد پر برکت امام صادق علیه السلام میگذشت را به امام صادق علیه السلام اختصاص داد و مرحوم اصفی در این مجله بشکلی فعال و غیر تقلیدی مقاله ای به عنوان ( دلایل پیشرفت در مدرسه امام صادق علیه السلام ) را نوشت که باعث توجه بنده شد و ایشان در نوشتن این مجله به پدرم کمک فراوانی میکرد.
زندگی او عبارت بود از دعوت به خداوند وبندگی او و جهاد و بالا بردن کلمه الله و قانع ساختن جامعه از قبول کردن فعالیتها و رهبری اسلام و اطاعت از ان بود که کتابی را به نام _ امامت و تشریع اسلامی و وظیفه دین در زندگی اسلام _ را تالیف کردند. ومرحوم مقرر کردند که در راه سیاسی برای سرافرازی اسلام و ایجاد حکومت بدیل و صالح شرکت کنند که مناسب دیدند در یک حزب اسلامی به این فعالیت ادامه دهند لذا ایشان از اولین کسانی بود که در لیست صدامیهای بعثی قرار گرفت که سبب شد ایشان در سال ۱۹۸۳ میلادی از عراق هجرت کنند.
ایشان در چندین کشور اقامت و سفر کردند که مردم را به خدا و اقامه ی دین اسلامی دعوت میکردند و ایشان تعجب کردند از عدم تصویب قانون فقه جعفری در مجلس عراق که این نشان دهنده ی غیرت و احساس مسولیت ایشان بود.
ایشان از عطای علمی خود کوتاهی نکردند وبه تدریس خارج که به ساخت دولتی اسلامی میرساند ادامه دادند که تعدادی از کتب و جزوات ایشان در مسایل دینی اخلاقی عقایدی تفسیر و سیره ی معصومین علیهم السلام بود به نشر میگذاشتند که جامعه وبالاخص جوانان از علم ایشان استفاده میکردند.
ایشان در سال ۲۰۰۳ میلادی بعد از سقوط طاغوت به عراق بازگشتند که به تبلیغ علوم اهل بیت علیهم السلام و کارهای انسان دوستانه که بعد از چندین سال از کناره گیری از فعالیتهای سیاسی مشغول شدند به رغم از ناتوانایی جسمی و بیماریهای متعدد و بزرگی سن به شغل جهاد وتبلیغ در جبهه های متعدد در عراق مشغول بودند.
ایشان بسیار متواضع بودند و هرگز از شعارهای سیاسی و دینی برای خود هیچ استفاده ای نکردند به رغم اینکه ایشان یک عالمی بزرگ ولی ناشناخته بودند.
ایشان بسیار روزه میگرفتند حتی در مسافرت و با نیت نذر به روزه خود در سفر ادامه میدادند که در یکی از دیدارهای من با او کتاب صوم را به ایشان ارایه دادم که اولین سوالشان این بود که چگونه میتوان روزه را در مسافرت با نیت نذر گرفت؟
جزاه الله تعالى عن الإسلام وأهله خیر جزاء المحسنین، و هر ان چیزی را که به جا گذاشت مورد نفع مومنین و صدقه ای جاری باشد برای او و از خدای متعال درخواست میکنم که عالمی بدیل از ایشان به اسلام عطا کند که همراه علم او عمل باشد و او را به راه راست و کمال برساند.
محمد الیعقوبی – النجف الاشرف
۱۶/شعبان/۱۴۳۶
۴/۶/۲۰۱۵