{أفَحَسِبتُم أنّما خَلَقَناکمْ عَبَثاً و أنّکم إلینا لا تُرجَعونَ}

تعدادی از آیات کریمه به غرض از خلقت انسان اشاره دارد، که بعضی از آنها به نحو غرض نهایی است مانند قوله تعالی{إلّا مَن رَحِمَ ربّک و لذلک خَلَقَهم} چراکه خدا ی متعال خلقشان کرده تا متنعّم به رحمتش و سعادتمند به رضوانش باشند وقوله تعالی{ولَقَد کَرّمنا بَنی آدمَ} لذا غرض تکریم انسان و بیان برتری اوست{وفضّلناهم على کثیرٍ ممّن خَلَقنا تَفضیلا} و بعضی دیگر از آیات به نحو وسیله ای برای رسیدن به او مانند قوله تعالی{وَمَا خَلَقتُ الجنَّ و الإنسَ إلّا لیعبدونِ}از امام حسین (علیه السلام) روایت شده که(أیها الناس إن الله جلّ ذکره ما خلق العباد إلا لیعرفوه، فإذا عرفوه عبدوه، فإذا عبدوه استغنوا بعبادته عن عباده ما سواه) لذا خارج شدن انسان به این دنیا برای انجام این تجربه و اختیار است تا مستحق برای دستیابی به کرامت و سعادت شود.