از امام صادق (علیه السلام) روایت شده که فرمودند: «چون عذاب قوم بنی اسرائیل طولانی شد، چهل شبانه روز به درگاه خداوند نالیدند و گریستند. پس خداوند سبحان به حضرت موسی و هارون وحی فرستاد که آنها را از دست فرعون نجات خواهد داد و صد و هفتاد سال از عذاب آنها را کم کرد». سپس حضرت ادامه دادند: «شما نیز اگر چنین کنید، خداوند فرج ما را خواهد رساند. ولی اگر چنین نباشد، این سختی تا پایان مدتش ادامه خواهد داشت»[۱]
از این روایت شریف دانسته می‌شود که بخشی از تعجیل فرج و پیروزی و سرسپردن به ولی الله الاعظم (صلوات الله و سلامه علیه) و آماده سازی بخشی از اسباب آن، به دست ما می‌باشد. امام صادق (علیه السلام) ما را به انجام وظیفه خود در تعجیل نصر و پیروی ایشان، گسترش هدایت و اصلاح، عدالت در میان مردم و رهانیدن آنها از ظلم و ستم و دشمنی فرا می‌خواند؛ به این صورت که به درگاه ایزدی گریه و ناله کنیم و به او متوسل شویم تا امور فاسد ما را با حال خوب خود تغییر دهد. اگر چنین نکنیم قضای الهی آنگونه که هست، در مورد ما و ایشان جاری می‌شود و تحول به سمت امر بهتر رخ نمی‌دهد. ما در مقابل آنچه برای آنها پیش می‌آید مسئول هستیم و ایشان (سلام الله علیهم) در هر صورت تسلیم امر الهی می‌باشند.
ایام اربعین که متعلق به امام حسین (علیه السلام) است و از عاشورا تا زیارت اربعین امتداد دارد، چهل روز مناسب برای این ناله و تضرّع است؛ چراکه قضیه امام حسین به دولت عدل الهی (دولت کریمه امام زمان عجل الله تعالی فرجه) مرتبط است و الهام بخش هر خوبی و منبع قدرتی در دست هدایت کنندگان و مصلحان می‌باشد.
این دعاها شایسته استجابت است؛ چه آنکه ده‌ها میلیون نفر زائر به زیارت ضریح مطهر آن جناب می‌شتابند و یا برای حضرتش در سرتاسر گیتی مجالسی برپا می‌کنند.
دعا زیر قبه شریف امام حسین (علیه السلام) و در مجالس پر برکت او، مستجاب است و اجتماع میلیوها دل آکنده از ایمان ـ آنگونه که در دعای شریف آمده است: بر دست و پایى که براى طاعتت به پرستشگاه‌هایت شتافتند، و با اعتراف به تقصیر، خواستار آمرزشت شدند[۲] ـ در مکانی مقدس و زمانی شریف برای خواستن چیزی، شایسته استجابت و قبول است.
باید بدانیم که چرخاندن زبان به کلمات دعا به تنهایی، مادامی که با اخلاص و صدق و تغییر درون به سمت امر بهتر و اراده اصلاح فرد و اجتماع، همراه نشود، کافی نیست. آنگونه که در وصیت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) آمده است: «پروردگار خود را با نیت‌های راستین و پاک بخوانید، تا شما را موفق گرداند»[۳]
