شعار همیشگی مومنان (از رحمت خدا نومید مباشید) (لا تیأسوا من روح الله)

شعار همیشگی مومنان (از رحمت خدا نومید مباشید)
(لا تیأسوا من روح الله)

بسمه تعالی

چهارشنبه ۱۹ /رجب/۱۴۴۵
برابر با ۳۱/۱/۲۰۲۴

مرجع عالیقدر آیت الله العظمی شیخ محمد یعقوبی (دام ظله) تأکید کردند که مؤمنان باید قوی باشند و احساس ضعف و شکستگی نکنند و مواظب باشند که یأس و نا امیدی به جانشان راه پیدا نکند. همیشه باید شعار آنها این سخن خداوند متعال باشد: «وَلَا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ» [یوسف: ۸۷] و این آیه مبارکه: {لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَهِ اللَّهِ} [زمر: ۵۳] از رحمت خدا نا امید نشوید. همیشه امید رهایی از بحران ها و برطرف شدن رنج ها وجود دارد {فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا* إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا} و همین امید خودش یسر است و سختی را برطرف می کند. امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: (انتظار رهایی یکی از دو راحتی است).
ایشان اشاره به لزوم شکرگزاری از خداوند متعال به خاطر اعمال و رفتار نیکی که نسبت به آنان داشته است، زیرا ترس آنان را با امنیت، فقر آنان را با گشادگی، اندوه آنان را با شادی، گمراهی آنان را با ایمان، جهل آنان را با علم، دوری آنان را با تقرب، و تفرقه را با وحدت جایگزین کرد. و این در زندگی هر یک از ما مصادیق بسیار دارد که در دعای افتتاح بطور خلاصه آمده (فکم یا إلهی من کربهٍ قد فرّجتها وهمومٍ قد کشفتها وعثره قد أقلتها ورحمهٍ قد نشرتها وحلقهِ بلاءٍ قد فککتها) ای معبود من چه بسیار گرفتارى که برطرف کردى و چه بسیار اندوه که زدودى و لغزشها که چشم پوشیدى و مهر و رحمت که گستردى و زنجیر بلا که از هم باز کردى. و در جای دیگر از آن آمده است (فکم من موهبه هنیئه قد أعطانی وعظیمه مَخوفهٍ قد کفانی وبهجهٍ مونقهٍ قد أرانی فأثنی علیه حامداً وأذکره مسبِّحاً) پس چه بسیار بخششهاى جانبخشى که به من عطا فرمود و چه پیش آمدهاى بزرگ و هولناکى را که از من دور کرد و چه خوشیهاى شگفت انگیزى که به من نمایاند او را ستایش کنان ثنا گویم و تسبیح گویان یادش کنم.
خداوند سبحان در این آیه (فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا*إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا) آسانی را بعد از سختی دو بار با تأکید تکرار کرد، سختی و عسر یکی است چون با الف و لام تعریف شده است و آسانی کثیر و مطلق است یعنی از هر جهت باز است و ممکن است رخ دهد. و در آن امید بزرگ به خدای متعال است که تمام نشدنی و وسیع است و حدی ندارد برای هر کسی که گرفتار ناراحتی و رنج مادی یا معنوی است، در مجمع البیان روایت شده است که پیامبر (صلی الله علیه و آله) روزی در حال شادی و خنده بیرون آمدند و می گفتند: (هیچ سختی بر دو آسانی غلبه نمی کند): (فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا*إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا) به یقین با هر سختی آسانی است * آری مسلّماً با هر سختی آسانی است.
معظم له در درس هفتگی تفسیر قرآن کریم که در دفتر خود در نجف الاشراف به طلاب حوزه علمیه برگزار شد فرمودند: و با توجه به دو آیه شریفه ۵-۶ سوره انشراح {فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا* إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا} عسر و سختی ممکن است مادی باشد مانند فقر، بیماری، حبس، غربت و محرومیت از خانواده و فرزند باشد و ممکن است معنوی باشد مانند دلتنگی، اضطراب، افسردگی، وسواس، محروم بودن از هدایت و توفیق، و گرفتار گناه شدن. و در مقابل آسانی است و آسانی وعده داده شده ممکن است از نوع سختی نباشد، مانند دادن مال به فقیر یا سلامتی به بیمار، یا چیز دیگری بدهد مانند هدایت و توفیق و مغفرت گناهان، صبر در برابر مصیبت، و شاید شکر، آرامش خاطر، یا خانواده و فرزندان خوب، علم، بصیرت، و تأثیرپذیری دیگران از او، علاوه بر همه اینها، بهشت و نجات از جهنم و پاداش نیکو در آخرت است، و شاید تکرار یسر و آسانی همراه با سختی در آیه دلالت بر این دارد که ممکن است از نوع آن باشد، و ممکن است از نوع دیگری یا هر دو باشد.
در همین زمینه، ایشان گفتند که آیه می فرماید «مع العسر» و نه بعد از عسر؛ هر چند همان طور که از آن فهمیده می شود، ممکن است دلالت بر آن داشته باشد، که حالت عسر، در درون خود یسر و آسانی دارد و خود سبب آن باشد، که در حقیقت متضمن شکستگی و بریدن از همه چیز است که در نهایت تنها توجه به خداوند متعال می شود که این خود موحب و عامل استجابت دعا و رفع بلا می شود { وَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنْبِهِ أَوْ قَاعِدًا أَوْ قَائِمًا – هنگامی که به انسان زیان و ناراحتی رسد، ما را در هر حال در حالی که به پهلو خوابیده، یا نشسته، یا ایستاده است، می‌خواند} [یونس: ۱۲] که در این حالت بنده تنها رو به پروردگارش می کند {أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ – یا آن کس که دعای بیچاره مضطر را به اجابت می‌رساند و رنج و غم آنان را بر طرف می‌سازد} (نمل: ۶۲).

ایشان راه های متعددی برای رسیدن به یسر و آسانی را بیان کردند و فرمودند: بدون تردید خداوند متعال راه تحصیل یسر و آسانی را به ما آموخته است، خداوند متعال می فرماید: «فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى* وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى*فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى – امّا آن کس که انفاق کند و پرهیزگاری پیش گیرد، و جزای نیک را تصدیق کند، ما او را در مسیر آسانی قرار می‌دهیم» [لیل: ۵-۷] و به ما وسیله دفع سختی ها و گرفتاری ها را آموخت، خدای سبحان فرمود: { وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّکَ یَضِیقُ صَدْرُکَ بِمَا یَقُولُونَ* فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَکُنْ مِنَ السَّاجِدِینَ – ما می‌دانیم سینه‌ات از آنچه آنها می‌گویند تنگ می‌شود پس با ستایش پروردگارت تسبیح گوى و از سجده‌کنندگان باش} [حجر: ۹۷-۹۸] و خداوند متعال فرمود: « وَاسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاهِ – از صبر و نماز یاری جوئید» [بقره: ۴۵] مصداق و مورد کمک و استعانت را ذکر نکرد تا مطلق باشد، خواه برای رزق و روزی باشد یا رفاه یا فرزند، یا توفیق، یا حل مشکل خاص، یا بهبود وضعیت خصوصی یا عمومی، یا رهایی از گرفتاری، و دیگر موارد.