دیدگاه برگزیده در مساله مقدار بیتوته واجب در منى: حضور حج گزار در هنگام غروب خورشید دو روز دهم و یازدهم مطلوب است تا وجوب بیتوته در منى را امتثال کند، و تا نصف شب در آنجا بماند، و پس از آن می تواند از آنجا خارج شود و به هر مکانی که خواست برود، هرچند بهتر آن است که تا طلوع فجر در آنجا بماند.
و اما هر کس که در این زمان در منى حاضر نشود دو حالت دارد: ۱- کسی که تمام شب را در مسجد الحرام مشغول عبادت باشد مانند طواف حج و سعی آن و طواف نساء، این فرد می تواند تا فجر را به عبادت مشغول باشد و این کار از بیتوته در منى مجزی است، هرچند بهتر آن است که به منى برگردد تا مقدار معتد به از شب را درک کند تا از مخالفت با اجماع در عدم کفایت مسمای شب اجتناب کند و تا طلوع فجر در منى بماند، و هرکس تصمیم به بازگشت به منى دارد احوط استحبابی آن است که در نصف شب در آنجا باشد، و اگر رسیدن او به تأخیر افتد و پس از نصف شب برسد و مقدار کمی از شب تا طلوع فجر را درک کند کفاره ای بر او نیست.
۲- کسی که کار دیگری (غیر از مناسک)، او را از حضور در منى باز داشت مثل استراحت در محل اقامت یا بازار، بر او واجب است که در هنگام نصف شب در منى حاضر شود و تا طلوع فجر بماند.
المختار فی مسأله مقدار المبیت الواجب فی منى کالتالی:
المطلوب والمأمول من الحاج أن یکون حاضراً فی منى عند غروب شمس الیومین العاشر والحادی عشر لیمتثل وجوب المبیت فی منى، ویبقى فیها إلى منتصف اللیل، وله بعد ذلک أن یغادرها إلى أی مکان شاء، وإن کان الأفضل له البقاء فیها إلى طلوع الفجر.
أما من لم یحضر فی هذا الوقت فی منى فله حالتان:-
۱- أن یکون ممن شغله أداء بقیه المناسک عند البیت الحرام کطواف الحج وسعیه وطواف النساء، وله أن یبقى مشتغلاً بالعباده إلى الفجر ویجزیه عن المبیت فی منى، وإن کان الأفضل العوده إلى منى لیدرک مقداراً معتداً به من اللیل تجنباً لمخالفه الإجماع على عدم کفایه مسمى اللیل ویبقى فی منى حتى یطلع علیه الفجر فیها، والأحوط استحباباً لمن قرّر العوده إلى منى أن یکون فیها عند منتصف اللیل، ولو تأخّر وصوله عن منتصف اللیل وأدرک مقداراً یسیراً منه إلى الفجر فلا کفاره علیه.
۲- أن یکون ممن شغله أمر آخر غیر النسک کالاستراحه فی محل السکن أو التسوّق فهذا علیه أن یحضر فی منى عند منتصف اللیل ویبقى فیها إلى حین طلوع الفجر.
