المرجع الیعقوبی: السیده الطاهره فاطمه الزهراء (علیها السلام) والوعد بالفتح
بسمه تعالی
مرجع عالیقدر یعقوبی: صدیقه طاهره حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و وعده فتح
پنج‌شنبه: ۳ جمادی‌الثانی ۱۴۴۶هـ
۵/۱۲/۲۰۲۴
حضرت آیت الله العظمی شیخ محمد یعقوبی (دام ظله) در مراسم فاطمی سالانه خود، در جمع هزاران زائر امام علی (علیه السلام) که به مناسبت سالگرد شهادت سرور زنان عالم، حضرت زهرا (سلام الله علیها) به نجف اشرف آمده بودند، سخنرانی کردند.
ایشان در سخنرانی خود با عنوان «حضرت صدیقه طاهره فاطمه (سلام الله علیها) و وعده فتح» و در پرتو آیه شریفه {إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیداً* وَنَرَاهُ قَرِیباً} [معارج: ۶-۷] تأکید کردند که این آیه شریفه برای تسلی و همدردی پیامبر اعظم (صلى الله علیه و آله) و آرامش قلب و کاهش آلامی است که از مشرکان قریش متحمل می‌شد نازل شده است. همچنین، این آیه حاوی تهدید و وعید برای دشمنان اسلام است و نشان‌دهنده عاقبت خفت‌بار آنها در دنیا و آخرت است. این آیه به پیامبر (صلى الله علیه و آله) می‌گوید که روز قیامت که در آن از دشمنان خدا و رسولش (صلى الله علیه و آله) و بشریت قصاص خواهد شد، برای آنها دور به نظر می‌رسد، زیرا آنها به دلیل عقل‌های محدود خود بر این باورند که این روز ممکن نیست و وجود ندارد؛ زیرا چگونه ممکن است انسان از قبرش برانگیخته شود، در حالی که جسمش در قبر از بین رفته است. آنها همچنین این روز را از لحاظ زمانی دور می‌پندارند و آن را به حکم عدم میدانند، اما در عمق وجود خود به آن اعتراف دارند و نمی‌توانند آن را انکار کنند، و این امر از ادعای آنها که خدایانشان شفاعت‌کننده آنها در پیشگاه خدا هستند، نمایان است {وَیَقُولُونَ هَؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِندَ اللَّهِ} [یونس: ۱۸].
ایشان توضیح دادند که خداوند متعال از طریق آیات شریفه به پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) اطمینان می‌دهد که ما روز قیامت را واقعیتی حتمی و بدون شک می‌بینیم و وقوع آن نزدیک است، زیرا این امر مقتضای عدالت و انصاف به مظلوم از ظالم است. ایشان به سرعت تحقق وعده خداوند در مورد آنها اشاره کردند و گفتند که خداوند بزرگان قریش و طغیانگران آنها را در جنگ بدر کشت و آنها اکنون در عذاب آتش ناشی از ظلم و معاصی خود در دنیا عذاب می بینند {وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِیطَهٌ بِالْکَافِرِینَ} [توبه: ۴۹]، یعنی اکنون و نه فقط در روز قیامت {بَلَى مَنْ کَسَبَ سَیِّئَهً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِیئَتُهُ فَأُولَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ} [بقره: ۸۱]، پس این چه وعده‌ای است که به آن چنگ می‌زنند و خود را فریب می‌دهند؟
همچنین ایشان اشاره کردند که آیه شریفه در سیاق آیات قبلی {سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ} [معارج: ۱] نازل شده است که روایات نشان می‌دهند این آیه در مورد معترضین به نصب علی (علیه‌السلام) به عنوان جانشین پیامبر (صلى الله علیه و آله) و ولی امر امت در روز غدیر نازل شده است. بنابراین، آیات شریفه کسانی را که ولایت امیرالمؤمنین (علیه السلام) را انکار کردند، به عذاب نزدیک تهدید می‌کند. ایشان توضیح دادند که این آیه معنایی وسیع‌تر دارد که ایمان ما را تقویت می‌کند و دل‌های ما را آرام می‌سازد و ما را در مواجهه با چالش‌های زندگی یاری می‌دهد. هر مشکلی که برای ما پیش بیاید، چه در سطح شخصی و چه در بلایای عمومی که امت با آن مواجه است، و چالش‌های پیچیده‌ای که به نظر غیرقابل حل می‌رسند، باید به یاد این آیه شریفه باشیم و آن را در وجدان خود زنده کنیم تا امید و آرامش به ما بازگردد. این آیه به ما وعده می‌دهد که گره‌ها باز خواهد شد، خطرها برطرف خواهد شد، شکست‌ها به موفقیت تبدیل خواهد شد و فرج به نزدیک‌ترین شکل ممکن و از جایی که انتظار نداریم خواهد آمد. تنها چیزی که لازم است، حسن اعتماد به خداوند متعال و استعانت به صبر است. بر این اساس، ضمیر «هم» در {إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ} به مؤمنان برمی‌گردد و بدین ترتیب، آیه شریفه قاعده‌ای عمومی را برای هدایت رفتار مؤمنان تأسیس می‌کند و دل آنها را پر از امید و شادابی می‌سازد و آنها را به سمت عمل مثبت و سازنده سوق می‌دهد. بیایید از این آیه در همه امور زندگی‌مان بهره‌برداری کنیم.
ایشان (دام ظله) تأکید کردند که صدیقه طاهره حضرت فاطمه (سلام الله علیها) این حقیقت قرآنی را درک کرده بود، از این رو در برابر طغیان قوم ایستاد و آنها را از عواقب ظلم و تعدی و انحراف از تعالیم دین و وصیت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) هشدار داد. این پایان که آنها آن را دور می‌پندارند، نزدیک به آنهاست و حضرت زهرا (سلام الله علیها) آن را با چشم خود می‌بیند.
ایشان فرمودند: (فدونکموها فاحتقبوها باقیه العار، موسومه بغضب الجبار، وشنار الأبد، موصوله بنار الله الموقده، التی تطلع على الأفئده، فبعین الله ما تفعلون وسیعلم الذین ظلموا أی مقلب ینقلبون، وأنا ابنه نذیر لکم بین یدی عذاب شدید فاعملوا إنا عاملون، وانتظروا إنا منتظرون)
پس خلافت را بگیرید، ولی بدانید که پشت این شتر خلافت زخم است، و پای آن سوراخ و تاولدار، عار و ننگش باقی و نشان از غضب خدا و ننگ ابدی دارد، و به آتش شعله‌ور خدا که بر قلبها احاطه می‌یابد متصل است. آنچه میکنید در برابر چشم بینای خداوند قرار داشته، و آنانکه ستم کردند به زودی میدانند که به کدام بازگشتگاهی بازخواهند گشت، و من دختر کسی هستم که شما را از عذاب دردناک الهی که در پیش دارید خبر داد، پس هرچه خواهید بکنید و ما هم کار خود را میکنیم، و شما منتظر بمانید و ما هم در انتظار بسر می‌بریم.
و چه سریع آن عذاب بر آنها نازل شد و آغاز آن، از دست دادن دین و آخرت و انحراف از شریعت خداوند متعال بود.
بسمه تعالى
المرجع الیعقوبی: السیده الطاهره فاطمه الزهراء (علیها السلام) والوعد بالفتح
الخمیس: ۳ جمادى الثانیه ۱۴۴۶هـ
۵/۱۲/۲۰۲۴
ألقى سماحهُ المرجع الدینی الشیخ محمد الیعقوبی (دام ظله) خطابه الفاطمی السنوی فی الآلاف من زوار الامام أمیر المؤمنین (علیه السلام) فی ساحه ثوره العشرین الذین وفدوا الى النجف الاشرف بمناسبه ذکرى استشهاد سیده نساء العالمین السیده الزهراء (علیها السلام).
وأکد سماحتُهُ فی خطابه الموسوم بـ (السیده الطاهره فاطمه الزهراء (علیها السلام) والوعد بالفتح) وفی ضوء الآیه الکریمه {إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیداً* وَنَرَاهُ قَرِیباً} [المعارج: ۶-۷]
إنّ الآیه الکریمه قد تضمنت التسلیه والمواساه للنبی الأعظم ( صلى الله علیه وآله) والتطییب لقلبه وتخفیف لآلامه التی کان یتجرعها من مشرکی قریش، کما إنها تحمل معنى التهدید والوعید لأعداء الإسلام من نهایتهم المخزیه والبائسه فی الدنیا والآخره، فهی تقول للنبی (صلى الله علیه وآله): إن یوم القیامه الذی نقتص فیه من أعداء الله تعالى ورسوله (صلى الله علیه وآله) والإنسانیه، یراه هؤلاء بعیداً، أی یعتقدون بأنه بعیدٌ عن الواقع وغیر ممکن بحکم عقولهم القاصره وأنه لا وجود له؛ إذ کیف یُبعث الإنسان من قبره بعد أن یتلاشى جسده فی القبر ،وهم کذلک یرونه بعیداً زماناً أیضاً ، فهو عندهم بحکم العدم، لکنهم فی قراره أنفسهم یعترفون به، ولا یستطیعون نفیه وهذا ظاهر من زعمهم أن آلهتهم ستشفع لهم {وَیَقُولُونَ هَؤُلَاءِ شُفَعَاؤُنَا عِنْدَ اللَّهِ} [یونس: ۱۸].
و أوضح سماحته (دام ظله) أن ألله تعالى یُطمئِن نبیه الکریم (صلى الله علیه وآله) من خلال الآیات الکریمه بأننا نرى یوم القیامه واقعاً حتماً بلا ریب، وأن وقوعه قریبٌ لحکم العقل والفطره السلیمه لأنه مقتضى العداله وإنصاف المظلوم من الظالم، لافتاً إلى سرعه تحقق وعد الله تعالى فیهم، فقد قتل الله تعالى صنادید قریش وطغاتها فی معرکه بدر، بل إنهم یتعذبون بالنار التی أججّوها بظلمهم ومعاصیهم وهم فی دار الدنیا {وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِیطَهٌ بِالْکَافِرِینَ} [التوبه: ۴۹]، أی الآن ولیس أنها ستحیط بهم یوم القیامه فقط {بَلَى مَنْ کَسَبَ سَیِّئَهً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِیئَتُهُ فَأُولَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ} [البقره: ۸۱] فأیَّ وعد یتشبثون به ویخدعون به أنفسهم؟
و أشار سماحته (دام ظله) أن الآیه الکریمه ضمن سیاق الآیات السابقه علیها {سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ} [المعارج: ۱] التی دلت الروایات على أنها نزلت فی المعترضین على تنصیب النبی (صلى الله علیه وآله) علیاً (علیه السلام) خلیفهً من بعده وولیاً لأمر الأمه فی یوم الغدیر، وعلى هذا فالآیات الکریمه تتوعد الذین أنکروا ولایه أمیر المؤمنین (علیه السلام ) بالعذاب القریب، موضحاً أن للآیه الکریمه معنى أوسع من هذا یقوّی إیماننا ویربط على قلوبنا ویعیننا على کل ما نلاقیه فی حیاتنا، وهو أن کل مشکله تحصل لنا، مما یتعلق بالمستوى الشخصی أو الکوارث العامه التی تعانی منها الأمه، والتحدیات المعقدّه التی تواجهها، وترى أنها مستعصیه على الحل، فعلیک أن تتذکر هذه الآیه الکریمه حینئذٍ وتستحضرها فی وجدانک لیعود إلیک الأمل والاطمئنان، فإنها تعدک بأنَّ العقده ستحلّ، والخطر سیزول، ویتحول الفشل إلى نجاح وسیأتی الفرج بأقرب ما یکون ومن حیث لا تحتسب، وما علیک إلا حسن الثقه بالله تعالى والاستعانه بالصبر الجمیل ،و على هذا الفهم فإن ضمیر (هم) فی {إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ} یعود إلى المؤمنین، وبذلک تؤسس الآیه الکریمه قاعده عامه توجّه سلوک المؤمن، وتجعل قلبه مفعماً بالأمل والانشراح، وتجعله مندفعاً نحو العمل الإیجابی المثمر المبارک، فلنستفد منها فی کل شؤون حیاتنا.
وأکد سماحته (دام ظله) أن السیده الطاهره فاطمه الزهراء (علیها السلام) قد وعت هذه الحقیقه القرآنیه، لذا وقفت متحدیه طغیان القوم لتحذرهم من مغبّه ظلمهم وعدوانهم وانقلابهم على تعالیم الدین ووصیه رسول الله (صلى الله وآله)، وأن هذه النهایه التی یرونها بعیده هی قریبه منهم وتراها السیده الزهراء (علیه السلام ) رأی العین، ومما قالت (فدونکموها فاحتقبوها باقیه العار، موسومه بغضب الجبار، وشنار الأبد، موصوله بنار الله الموقده، التی تطلع على الأفئده، فبعین الله ما تفعلون وسیعلم الذین ظلموا أی مقلب ینقلبون، وأنا ابنه نذیر لکم بین یدی عذاب شدید فاعملوا إنا عاملون، وانتظروا إنا منتظرون)، وسرعان ما حلّ بهم ذلک، وکانت البدایه ضیاع دینهم وآخرتهم وانحرافهم عن شریعه الله تبارک وتعالى.
وفی ختام خطابه قال سماحتُهُ (دام ظله) – مبشراً المؤمنین حسب ما جاء فی الآیه المبارکه – إن الباطل والظلم والعدوان مهما تفرعن وتجبّر وطغى، وظنّ بعدم وجود من یردعه فإن نهایته قریبه وغیر متوقعه، استشهد سماحته بقصه موسى( علیه السلام )وأصحاب الکهف و کیف حصل لهم النجاه من حیث لا یتوقع اعداؤهم ، وهکذا یوم الظهور المیمون لإمامنا المهدی (علیه السلام) مهما رأوه بعیداً عن التصور ومستحیلاً فإنه قریب وسینعم برؤیته وإتباعهِ المؤمنون، وسیشرق نوره على الأرض کلها، وهو ما ورد فی دعاء العهد (اللهُمَّ اکشِف هذِهِ الغُمَّهَ عَن هذِهِ الاُمَّهِ بِحُضُورِهِ وَعَجِّل لَنا ظُهُورَهُ إنَّهُم یَرَونَهُ بَعِیداً وَنَراهُ قَرِیباً).